Staatsbosbeheer, Zuid-Limburg
In Zuid-Limburg ligt een natuurreservaat van Staatsbosbeheer, waarover de Landschapswacht een jaar geleden al berichtte. Het betreft een sterk geaccidenteerd hellinggebied vlak bij Heerlen. De hellingen kennen nog een gaaf stelsel van graften (traptredes) met op de tussenliggende terrassen akkers en weilanden, enkele hellingbosjes en drinkpoelen voor het vee. Ook is er één enkele heg aangeplant toen het eerste deel van het reservaat in handen van Staatsbosbeheer kwam.  
Zuid-Limburg behoort tot een van de oudste cultuurlandschappen. De graften zijn vaak van vóór de Romeinse tijd, evenals de holle wegen. De heggen in Zuid-Limburg zijn soms ook heel erg oud. Volgens een Engelse methode om de leeftijd te bepalen zijn sommige heggen middeleeuws of laatmiddeleeuws. Veel van de Zuid-Limburgse landschapselementen zijn in ruilverkavelingen of door schaalvergroting in de landbouw verdwenen. Als nu enkele restjes zijn toebedeeld aan natuurorganisaties, zou je mogen denken: ‘Hèhè, die zijn tenminste veilig.’  En je zou verwachten dat die restjes in oude luister worden hersteld en gekoesterd. Maar niets is minder waar.    
Het oude cultuurlandschap bij Heerlen is inmiddels als geheel ingerasterd met gaas en prikkeldraad in plaats van met heggen. Schapen lopen dwars door de graften, de hellingbosjes en de roggeakker, waardoor de oorspronkelijke vegetatie verandert in die van grasland. Niks aronskelk, muskuskruid, bosanemoon of sleutelbloem. Op de graften groeien nu paardebloemen en gras. En de struiken op de graften ‘lopen’ nu de weilanden in, die zo dichtgroeien. De heg die door de natuurorganisatie is geplant, is nadien nooit gesnoeid en hij kan zich door de begrazing niet verjongen. De poelen staan droog en bieden niet langer onderdak aan amfibieën. Een van de  schapen is zelfs van een steile helling gevallen, raakte verstrikt in de wirwar van clematis en overleed. Het kadaver werd niet opgeruimd. Overal vind je er afval en zwerfvuil alsof het een berm van een snelweg is of de rand van een vuilnisbelt. Staatsbosbeheer, door De Landschapswacht al een jaar geleden op de hoogte gesteld van al haar bevindingen, beloofde per brief beterschap. En het hoofd Terreinbeheer van Staatsbosbeheer sprak de hoop uit dat melding gemaakt zou worden van de positieve intenties van zijn organisatie.

Maar dit voorjaar werd er geen enkele verbetering geconstateerd. De Landschapswacht zal het reservaat vanaf nu jaarlijks schouwen en eveneens jaarlijks daarover een rapportage uitbrengen. Bij uitblijvend beheer zal actief worden ingegrepen.